مرا آفرید آن که دوستم داشت

قرآن کریم فرمود اصولاً بشر برای عبادت خلق شده است و او کاری جز عبادت ندارد؛ فرمود: ﴿وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ اْلإِنْسَ إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾.

این ﴿وَ مَا خَلَقْتُ﴾ با آن ﴿اِلاّ﴾ یعنی بشر هیچ کاری ندارد مگر عبادت.

یعنی تمام وقت او را باید عبادت پر کند.

اما معنای عبادت، این نماز و روزه نیست! اگر کسی این نماز پنج وقت را خواند روزه را گرفت واجبات را عمل کرد و بقیه را به امور عادی گذراند، این عبادت کرد؛

اما ﴿إِلاّ لِیعْبُدُونِ﴾ نیست!

آن کسی به این آیه عمل کرده است که ما به تکتک شئون او عرض ادب می‌‌کنیم.

در زیارت «آل یاسین» ما به تکتک حالات وجود مبارک ولی عصر سلام می‌فرستیم:

«اَلسَّلامُ عَلَیکَ فی‏ آناءِ لَیلِکَ وَاَطْرافِ نَهارِکَ» یعنی تو غرق عبادت خدایی و جمیع شئون تو در مسیر این است!

قهراً تجارتش می‌شود عبادی، سیاستش می‌شود عبادی.

تو جمیع شئونت بنده خداست، من هم به تکتک شئونت سلام می‌ فرستم.

#نیمه_شعبان

آیت الله جوادی آملی/ پیاده‌سازی سخنرانی عمومی؛ مهر ۱۳۸۲